دختری بود نا بینا که از خودش تنفر داشت,نه فقط از خود,بلکه از تمام دنیا تنفر داشت اما یک نفر را دوست داشت (( دلداده اش )) با او چنین گفته بود : ( اگر روزی قادر به دیدن باشم حتی اگر فقط برای یک لحظه بتوانم دنیا را ببینم عروس تو و رویا های تو خواهم شد.) چنان شد و آمد آن روزی که یک نفر پیدا شد که حاضر شود چشم های خودش را به دختر نا بینا بدهد و دختر زمین را دید و آسمان را ,رودخانه ها و درخت هارا,آدمیان و پرنده هارا و نفرت از روانش رخت بر بست ,دلداده به دیدنش آمد و یاد آور وعده دیرینش شد:(بیا و با من عروسی کن ببین که سال های سال منتظرت مانده ام.) دختر به خود بلرزید و به زمزمه با خود گفت:( این چه بخت شومی است که مرا رها نمی کند؟) دلداده اش هم نا بینا بود و دختر قاطعانه جواب داد:قادر به همسری با او نیست.دلداده رو به دیگر سو کرد که دختر اشک هایش را نبیند و در حالی که از او جدا می شد گفت:                  ((پس به من قول بده مراقب چشمانم باشی...))          

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: